Konyaspor altyapısında kartlar yeniden dağıtılıyor
Konyaspor’da altyapıda yeni bir dönem başladı. Başkan Ömer Atiker ve ekibinin vizyonuyla ehil isimler işin başına geçti, genç yetenekler için umut verici bir süreç başladı.
Bu şehirde sevdiklerim var mı?
Hem de çok…
Ama, sevmediklerim de var…
Sayıları az da olsa var!
Bu şehir onlarla da güzel…
Çünkü, onların da, bu şehir için ve bu şehrin kulübü Konyaspor için yüreklerinin attığını biliyorum…
Sevdiklerimiz ve sevmediklerimizle ortak paydamız olan Konyaspor’un başarısı için, kendi becerilerimiz dahilinde iyi işler yapmanın çabasını gösteriyoruz…
Ömer Atiker’le birlikte Konyaspor, sadece bir futbol takımı olmaktan öteye, bir kulüp, hatta daha fazlasını olmanın yolunda…
Şehrin bütün katmanlarıyla, STK’larıyla, havada uçanı ve yerde kaçanıyla Konyaspor’un geleceğini de kurtarma adına kafa yoruyor…
Zaman zaman bir araya geldiğimiz veya telefonda görüştüğümüz Ömer Başkanın altyapıya ne kadar değer verdiğinin, bunun için de nasıl yatırımlar yaptığını biliyorum…
Konyaspor Kulübü, bacasız fabrika gibi…
Özellikle altyapı…
Bir kamyon dolusu antrenör, yardımcı antrenör, masör, malzemeci altyapıda görev yapıyor ve evlerine ekmek götürüyorlar…
Hepsinin amacı, Türk ve Konya futbolunun hizmetine oyucu kazandırmak…
Eğriye eğri, doğruya doğru, Konya olarak son yıllarda yıldız oyuncu değil, oyuncu yetiştirebilme konusunda pek başarılı olduğumuz söylenemez…
Bu bir öz eleştiriyse, öz eleştiri.
Geçmişte futbolcular bu şehrin sokaklarından çıkıyordu ve Konya olarak inanılmaz şanslıydık…
Çünkü, top oynanacak arsalar, sokak araları ve bahçeler vardı…
Kendimden biliyorum, tenise, basketbola ya da yüzmeye değil de, genetik kodlarımız veya mahalle kültürümüz ya futbola, ya boksa ya da güreşe yatkındı…
Sedirler’den hangi aile çocuğunu tenise gönderdi?
Veya Araplar’dan?
Ben hiç görmedim, hiç duymadım Sedirler’den Hakko Dayının oğlunu tenise gönderdiğini!
Hakko Dayı, tenis raketini görse, makarna süzgeci sanır, Hanımı Nigar Ablaya “Avrat sana makarna süzgeci aldım” diye hava atardı…
Dolayısıyla, futbola, boksa, güreşe, son zamanlarda tekvandoya dair tutku, duygu ve coşku Konya’nın yetenekli gençlerini hep bir adım öne itiyordu…
Yüzlerce örnek verebilirim…
1970’li yıllarda sokaklardan gelip, Konyaspor altyapı sorulusu Hasan Altıoklar’ın tedrisatından geçen Orallar, Mustafalar, Necipler, Eşrefler, Reşatlar ve daha nicelerinin devamı gelmedi…
Arada bir “nazarlık”lar çıksa da, istenilen olmadı…
Çünkü, sokakta, tarlada ve boş arazilerde oynanan futbol, betonlara ya da kentsel dönüşümlere yenik düşünce, sokaktan gelenler varlığını yitirdi…
Öncelikle şunu net olarak ifade etmekte bir sakınca görmüyorum; bu şehirde doğan, bu şehirde doyan bir spor yazarı olarak, Konyaspor’u bir üst kimlik olarak görüyorum!
Lakin şunu da üzülerek söylemek zorunda hissediyorum kendimi…
Konya’da eğer eskisi gibi oyuncu çıkmıyor ya da yetişmiyorsa, bunun temel nedeni Konyaspor’da ve Konya futbolunda söz sahibi olan yönetenlerin meseleye bakış açılarının yetersiz ve samimiyetsizliğinden kaynaklanmaktadır!
Ya da Ali Çamdalı gibi stajyer antrenörlerin çanak tutup, başkanların ya da yönetimlerin ahbap-çavuş ilişkileri ile altyapıların başına getirdikleri vasıfsız elemanlarla kaybedilen zamanlardır…
Ve onlara verilen bir kamyon dolusu paralarda cabası…
Ne diyebilirim ki, “Zehir zıkkım olsun hepsine” demekten başka!
Ömer Atiker’in kulübü sahiplenmesinin ardından, yeni bir dönem başladı…
Hem üst tarafta, hem de alt tarafta…
Özellikle de Altyapıda…
Konyaspor Akademisi ile altyapıda fevkalade güzel işler oluyor…
Ehil insanlar işin başında…
Uzun zamandır Konyaspor’un alt liglerinde oynadığı maçlara gitmiyordum…
Konyaspor U19’un Beşiktaş’ı 2-0 mağlup ettiği maçı izledim…
İyi ki, gitmişim…
Yukarıya aday futbolcular olduğu gibi, yıldız adayı futbolcular da var U19’da…
Ömer Atiker ve yönetimi, altyapı için, oyuncular için birer velinimet, inşallah bunu kendilerine, geleceklerine iyi şekilde kullanırlar…
Başkan Ömer Atiker, Altyapı sorumluları Mustafa Damgacı, Fikret Serkan Yapalı ve Yönetim Kurulu Üyesi Oktay Erkek ile Teknik Direktör Recep Uçar ve yardımcılarını tribünde görmek açıkçası hoşuma gitti…
Bu fotoğrafı görünce, “At sahibine göre kişner” atasözü geldi aklıma…
“Niye” diye sormayın, cevabı yukarıda.
Ömer Başkan, sorumluluk verdiği Mustafa Damgacı ve Fikret Serkan Yapalı ile altyapıyı adeta özelleştirdi…
Bu iki yönetici arkadaş, işin “ün”ünde değil, “un”unda olduklarını hissettiriyorlar…
Altyapı zor bir kurum…
Sabır isteyen bir kurum…
Sevgi isteyen bir kurum…
Skordan bağımsız olarak, oyunu ve oyuncuları büyütmek zorunda teknik adamlar…
Dolayısıyla, Konyaspor altyapısında görev yapan yöneticisi, teknik adamı ve oyuncusu ısrarla ve sabırla doğru yolda devam etmeliler.