Sonucu kalite ve beceri tayin etti!
Samsunspor, kalite ve beceri farkıyla Konyaspor’u 3-1 mağlup etti. Alman teknik adam Reis’in doğru hamleleri fark yaratırken, Konyaspor’un kaçan fırsatları “beceri eksikliği” olarak geri döndü. Maçın kaderini Okan’ın kritik kurtarışları ve Samsunspor’un bitirici oyuncuları belirledi.
Recep Uçar mı, Reis mi?
Bekleyip göreceğiz” diyerek yazımı sonlandırmıştım.
xxx
3-1’le kazanan Samsunspor ve Alman Reis oldu…
Recep Uçar, Gençlerbirliği maçının 11’iyle Samsunspor karşısına çıktı…
Sakatlıkları süren oyuncuların haricinde günün en ideal kadrosu…
Kadroyu ben yapmış olsaydım da, tahtaya bu oyuncuların ismini yazardım…
Ben bir tarafa, takımın malzeme sorumlusu Murat Ağcadağlı bile, ekip arkadaşları ile kafa kafaya verir, aynı takımı sürerdi sahaya…
Kadro mühendisliği ukalalığına gerek yok…
Dolayısıyla, oyuncularının ciğerini, daha doğrusu, hangi oyuncunun hangi özelliği ile muadilinden bir adım önde olduğunu bilen takımın patronu Recep Uçar’a ya da herhangi bir teknik adama ayar verecek değilim…
Haddim değil…
Eleştirebilirim, ama ayar veremem…
Neyse…
Sonuç itibarıyla mevcut oyuncu grubundan randıman alacağı, en hazır 11’ini tercih etmiş, dolayısıyla da saygı duymak lazım.
xxx
Samsunspor’un en büyük silahlarından olan Ntcham ile Coulibaly’nin yokluğu, Alman teknik adam Reis’i zorda bırakmadı…
Bu iki oyuncunun yerine forma bulanlar da aynı işi yaptılar…
Reis, Çaykur Rizespor maçında görev verdiği Mauandilmadji’nin yerine Ndiaye’ye forma verdi…
Açık konuşmak gerekirse, son yazımda da belirttiğim gibi, Samsun takımının yabancıları, özellikle de siyahi oyuncuları her teknik adamın kadrosunda görmek istediği oyuncular.
xxx
Oyuna iyi başlayan konuk takım oldu…
Maça ısınmadan skorun 2-0’a gelmesini şöyle tarif edebilirim: Kalite ve beceri farkı…
Kim ne derse desin, iyi bir oyuncu grubu var Samsunspor’un…
2-0’dan sonra, yani ilk 15’ten sonra sazı eline alan, oyunu tutan Konyasporlu oyunculardı…
Bir kamyon dolusu pozisyona girip de, bunların bir tekini bile değerlendiremiyorsan, yukarıda da söylediğim gibi, bunun adı kalite ve beceri eksikliğidir…
Samsunspor, 2-0’ı korumanın verdiği ruh haliyle, biraz da geriye çekilince, Konyaspor’un iştahını kabarttı, ancak final pasları, özellikle de final vuruşları berbat olunca, ilk 45’de kader de ağlarını ördü…
İlk 45’de maçın kırılma anı bana göre, 38. dakikada Samsunspor kalecisi Okan’ın iki birleşik kurtarışı oldu…
Muleka’nın arka direkte vurduğu kafa topunu inanılmaz çeldi, yerdeyken de Umut Nayır’ın topunu çizgiden çıkaran Okan, maçı 2-0’da tuttu…
İlk yarının son 30 dakikası deyim yerindeyse duvar tenisine döndü, ama Konyaspor bu baskılı oyununu lehine çevirecek golleri bulamadı.
İKİNCİ YARI
İlk yarının son 30’unu mahkum oynayan Samsun takımı, ikinci 45’e acayip iştahlı başladılar…
Belli ki, içeride Alman Hocadan fırçayı yemişler…
Samsunspor’un sahadan çekildiği anlarda Konyaspor iyi oynuyormuş gibi görünse de, final ortaları, final pasları ve final vuruşlarında kötü olunca Samsun takımını yakalama şansı da ortadan kalkmış oldu…
Umut’un 60’da attığı gole rağmen…
Tribünlerin Recep Uçar’ı istifaya davet etmesini anlarım, ama bu maçta Recep hocanın da yapacağı çok fazla bir iş yoktu…
Hamleleri de kötü olunca, daha doğrusu kulübe zayıf olunca, onun da eli-kolu bağlandı…
Samsunlular, son 10’da biraz şanslı, biraz da becerili olsalar farkı daha da artırabilirlerdi…
Hem de bizimkilerin doğru dürüst bir reaksiyon göstermemelerine rağmen…
Şunu da söylemek lazım; Reis, Konyaspor’un kenarlarını sadece tıkamakla kalmadı, oralardan getirdiği toplarla sonuca gitti…
İşte bunun adı da teknik adam becerisi…
Ya da rakibi iyi analiz etmesi ve oyunu iyi okumasından kaynaklı olsa gerek…
Özetlersem; sıradan bir takıma değil, hem siyahlarıyla, hem beyazlarıyla her takım için bela olacak Samsunspor’a mağlup olduk.