Daniil Medvedev: Bu maçtan sonra hayal kurmayı bıraktım

Medvedev, turnuva boyunca hakemlerle konuşmalarıyla gündem olmuştu. Final maçında da hakemle ile tartışan ve tribünlerin tepkisine maruz kalan Rus raket maç sonrası basın toplantısında, artık sadece ailesi ve ona güvenen kişiler için tenis oynayacağını söyledi. Daniil Medvedev’in maç sonrası: “5. sette Nadal servis atmadan önce biri çığlık attı: “Haydi Daniil!” ve binlerce insan “şşş” dedi. Ben servis atmadan önce ise kimsenin şşş dediğini duymadım. Bu saygısızca bir hareket ve beni hayal kırıklığına uğrattı.” dedi.

Bugünden sonra bu çocuk hayal kurmayacak

"Bugünden sonra bu çocuk hayal kurmayacak, durum buyken tenis oynamaya daha sert şekilde devam edeceğim.” ifadelerine yer veren Medvedev hikâyesini böyle anlattı: “Raketi ilk elime aldığımda 6 yaşındaydım. Zaman hızlı geçiyor. 12 yaşındayken antrenmanlar yaptım, Rusya’daki bazı turnuvalarda oynadım, televizyonda Grand Slamleri izledim. Büyük yıldızlar oynuyordu ve taraftarlar destekliyordu. Orada olmayı hayal ediyorsun.Sonrasında Avrupa’da bazı tenis turnuvalarında oynadım. Gençlik Olimpiyatlarında final oynadım ve çok güzeldi. Türkiye’de binlerce insanın önünde tenis oynadım. Orada olmak inanılmazdı. Hayal ettiğim anlar bunlardı.

John Isner televizyonda gördüğümden daha büyükmüş

Daha sonra her gencin hayali olan, profesyonel tenisçileri görebildiğin, onlarla yemek yiyebildiğin Junior Grand Slam’e gittim. İnsanlar seni tanımasa bile desteklemeye geliyordu, gençleri destekleyenler vardı bu inanılmazdı. İşte o an, burada, Grand Slam turnuvalarında, dünyanın en iyilerine karşı oynamak istiyorum dediğim andı.  Amerika Açık turnuvasına gittiğimde John Isner yanımdan geçmişti. Kendi kendime, televizyonda gördüğümden daha büyükmüş demiştim.

Büyük hayaller kurmaktan şüphe etmeye başladım

Kendimi zorladım, yukarıya doğru tırmanmaya çalıştım. En büyük turnuvalarda oynamaya başlıyorsunuz. Sonrasında kariyerimde öyle bir an oldu ki, bu çocuk, büyük şeyleri hayal etmeye devam edip etmeyeceğinden şüphe duymaya başladı.

Büyük şeyleri hayal etmeye devam edip etmeyeceğinden şüphe duyuyordu

Rolland Garros’ta iki kere kötü maç kaybetmiştim. Şu an ilk 100’de yer alan Benjamin Bonzi’ye kaybettiğim bir maçı hatırlıyorum. Fransızca konuşmuştum. Yanlış hatırlamıyorsam odada bir Rus gazeteci vardı. Çok gençtim sanırım ilk 50’ye girmeye yakındım. Rus gazeteciyle yaklaşık 5 dakika konuştuk. Pierre-Hugues Herbert’e kötü kaybettiğim maçı da hatırlıyorum. Herbert setlerde 2-0 öndeydi. İnanılmaz maçtı, muhteşem oynamıştı. Bu maçları seviyorum, bu yüzden tenisi seviyorum. Basın toplantısına gelmiştim. Evet, taraftarlara ve her şeye biraz öfkeliydim. İtalyan olduğunu düşündüğüm bir gazeteci vardı. Bana bir soru sordu ve iki kelime ile cevap verdim. Birkaç Rus bana bir şeyler sordu ve yine bu çocuk, bu büyük şeyleri hayal etmeye devam edip etmeyeceğinden şüphe duyuyordu.

Sebebini söylemeyeceğim

Neden olduğu açıklamayacağım fakat bugün maç boyunca anladım ki tenis oynamaya devam edeceğim. Gazetecilerle ilgili konuştum ama siz gazetecilerle konuşmayı seviyorum. Gerçek mevzu bu değil. Size sadece bir çocuğun hayal kurmayı bıraktığı birkaç andan bahsettim. Bugün de onlardan biriydi ve neden olduğunu söylemeyeceğim.

 İşte benim hikâyem bu

Bugünden sonra kendim, ailem, bana güvenen insanlar ve tabii ki bütün Ruslar için oynayacağım. Eğer Rolland Garros ya da Wimbledon turnuvasından önce Moskova’da bir turnuva olsaydı Wimbledon ve Rolland Garros’u özlesem bile Rusya’da oynamayı tercih ederdim. Bu çocuk hayal kurmayı bıraktı. Bu çocuk kendisi için oynacak. İşte benim hikâyem bu.