Mevlüt Erdinç'ten Galatasaray ve Transfer İtirafı

Ülkemizde Medipol Başakşehir, Antalyaspor, Fenerbahçe, Fatih Karagümrük, Kocaelispor, Ümraniyespor ve son olarak da Racing Besançon formasını giyen ve 30 Ağustos 2022 tarihinde futbol kariyerini noktalayan Mevlüt Erdinç, Fanatik'te gündeme dair açıklamalarda bulundu. Eski milli oyuncudan Galatasaray itirafı da geldi. İşte detaylar...

- Türk futbolunun en yetenekli forvet oyuncularından biri oldunuz ve hafızalara kazındınız. Fransa'da başlayan bir futbol yaşamınız oldu. Öncelikle futbola nasıl başladınız ve sizi futbola yönlendiren etkenler neler oldu?

Ben Yozgatlı bir ailenin çocuğuyum. 1973 yılında rahmetli babam Fransa’ya geldi. Toplamda 8 kardeşiz ve 4’ümüz köyde doğduk, 4’ümüz de Fransa’da doğduk. Kötü koşullarda yaşadık diyebilirim açıkçası. Futbolu dışarıda öğrendim diyebilirim. 8 yaşına kadar mahalle arasında top oynadım ve orada sevmeye başladım. Ailemin futbolla hiç alakası yoktu. Ailemiz çok büyük olduğu için babam sürekli çalışmak zorundaydı. Ardından kasabanın Saint-Claude adında futbol kulübü vardı ve orada başladım futbola. Haftada bir kez idman yapıyorduk ve cumartesi günü bir tane de maçımız oluyordu genelde. Futbola açıkçası çok amatörce bir yerde başlamış oldum. Benim o zamanlar en önemli özelliğim fizikli ve çok güçlü olmama rağmen çok hızlı olmamdı. 12 yaşına kadar bu kulüpte oynadım.

Ben 12 yaşındayken bir maçımız vardı; Besançon ile oynadık ve 5-1 kazanmıştık. Ben de o maçta 4 gol atmıştım. Aslında oradaki scout’lar bizim takımı izlemeye gelmemişti oraya. Sochaux, Besançon’a yakın olduğu için genellikle oradan oyuncu alıyordu ve altyapısında yetiştiriyordu. Ben 4 gol birden atınca oradaki scout’lar hocalarımla görüştüler ve numaramızı aldılar. Beni sonrasında 4 sefer denemek için çağırdılar. Antrenmanlara her gün gidip çalışmaları tamamladıktan sonra bize hiçbir şey demediler. Alıyorlar mı, almıyorlar mı anlayamadık açıkçası. Sonra beni bir turnuvaya davet ettiler. O turnuvada 10 gol attım ve en iyi golcü seçildim ama yine de onaylamadılar. Ardından başka bir turnuvaya katıldım ve en iyi golcü değildim ama 8 gol atmıştım bu kez. Böyle bir 6 aylık süreç geçti. Altyapı direktörü annem ve babamla görüşmek istedi bu sürecin ardından.

Şunu belirtmek isterim ki; Fransa’da altyapıya girmek çok zordur, para verseniz bile giremezsiniz açıkçası ve en iyileri kadrolarına alıyorlar. Ben çok mutlu olmuştum, ağabeyimle birlikte ama annemle, babam çok mutlu olmadılar. Onlar 12 yaşında evlatları evden gideceği, 400 kilometre uzakta altyapıda olacağı için haliyle üzülüyorlardı. Bu durumdan dolayı çok razı değillerdi açıkçası. Ağabeyim onları ikna etmeyi başardı, kağıtlarım imzalandı ve yeni sezonda Sochaux altyapısında başladım.

13 yaşında başladığım Sochaux altyapısında 5 sene geçirdim. Buralar inanılmaz kaliteli yerler ve futbolu, insanlığı, disiplini öğretiyorlar. Hem okula gidiyorsun hem de antrenmana gidiyorsun. Futbolcu olmak için her şey elinde açıkçası. Sadece senin çok dirençli ve istekli olman lazım. Ben 16-17 yaşına kadar bu zorlu sürece dayanabildim. 17 yaşından sonra A takıma çıkmaya başladım. Benim için inanılmazdı çünkü çocukluk hayalimi gerçekleştirmiştim. Altyapı döneminde A Takım maçlarını izlerken inanılmaz motive oluyordum. Ben de bir gün profesyonel olursam, şu stadyumda oynarım diye sürekli hayal kuruyordum.

Yaz tatillerinde babam bana sorardı “Ne yapacaksın?” diye. Ben de bir şey yapmayacağımı ve gelecek sezonun bir ay içinde başlayacağını söylerdim. O zaman da babam bana bir ay bir yerde çalış diyordu. Babam futbolcu olabileceğimi düşünmüyordu açıkçası. Altyapıda geçirdiğim 5 yıl inanılmaz zordu. Antrenmanlar, okul ve bazen iyi anlaştığımız arkadaşlar oluyordu, bazen anlaşamadıklarımız oluyordu. Bazı zamanlar bıkıyordum ve eve dönmek istiyordum. Ancak babam bizim için kötü denebilecek zorlu iş yükü olan fabrikalarda çalışıyordu. Benim o zamanlar tek amacım vardı; Futbolcu olmak ve babamı çalıştığı yerden ayrılmasını sağlamak. Beni tamamen motive eden oydu.

- Milli Takım tercihinde nasıl bir süreç yaşadın? Fransa U18’de forma giyerken, Türkiye’yi tercih ettin. O anlarda neler yaşadın ve nasıl hissettin?

Sochaux’da çok iyi 2 sezon geçirmiştim. U18 Fransa Milli Takımı’na gittim ve orada da 8 maçta forma giydim. O zamanlar kadroda Benzema, Ben Arfa, Menez ve Nasri gibi dünyaca ünlü isimler vardı ve ben o takımın bir parçası olarak sahada yer almıştım. Ben zaten en başından beri Türkiye’de oynamak istiyordum ama benim o zamanlar sadece Fransız pasaportum vardı. En nihayetinde biz Türk’üz, ailem Yozgatlı. Ben Fransa’da doğdum ama evimizde Türkçe konuşuyoruz. Bir gün Fatih Terim beni aradı. Beni aradıklarında bir saniye bile düşünmeden direkt hocamın yanına gittim ve Fransa U18’e gitmek istemiyorum, Türk Milli Takımı’na gitmek istiyorum dedim. İlk başta onlar da bu duruma çok sıcak bakmadılar. Onlar haliyle Fransız kulübünü temsil ettikleri için Fransa Milli Takımı’nda oynamamı istediler. Ancak ben kararlıydım. Sonrasında Ümit Milli Takım için Türkiye’ye gittim. Orada 4-5 maç oynadıktan sonra A Milli Takım kadrosuna seçildim. 20 yaşındaydım ve çocukluk hayalimden bir başkasını daha gerçekleştirmiştim. Ben bu noktaya gelmek için çok çalışmıştım. Fatih Terim bundan dolayı benim için bir baba gibidir. Ben kendimi Türk hissettiğim için düşünmek gibi bir sürecim asla olmadı. Ben telefonda hemen “Hocam Türk pasaportumu çıkartın, ben Türkiye için oynamak istiyorum” dedim. Yani kısacası milli takım tercihim saniye içerisinde oldu.

- A Milli Takım formasıyla ilk golünü attığında neler hissettin?

İnanılmaz bir duyguydu. Kulüpte oynarken çok gol atabilirsin ama milli takım çok farklı. Ben PSG’de çok gol attım ama Türkiye formasıyla o duyguyu yaşamak bambaşka. Milli takım formasıyla attığım ilk gol inanın dünyanın en güzel hissi. İlk golüm İnönü Stadyumu’nda oynadığımız Bosna Hersek’e karşıydı ve maçtan 2-1’lik galibiyetle ayrılmıştık. O gece hiç uyuyamadım. Direkt annemi ve babamı aradım, mutluluktan ağlıyorlardı. Onlar direkt köyden çıkmışlar ve ne İstanbul ne Ankara görmüşler, sadece direkt Fransa’ya çalışmak için gelmişlerdi. Ben onları gururlandırdım ve bu benim için paha biçilemez. Ne mutlu bana diyebilirim.

- PSG ile bir gönül bağın oluştu. Fransız devine transferin nasıl gerçekleşti?

Sochaux’da çok iyi 2 sezon geçirdikten sonra bonuslarla beraber PSG beni 10 milyon Euro’ya kadrosuna kattı. O dönemde herkes PSG’de forma giymek için can atıyordu. Ben de küçükken hep maçlarını izlerdim, özellikle Ronaldinho ve Okocha’yı izlemek büyük keyifti. Pauleta futbolu bıraktıktan sonra kulüp beni aradı. İlk başta inanamadım ve çok şaşırmıştım. Paris’e çağırdılar, orada ön sözleşme imzaladık ve sezon sonu asıl sözleşmeye imza atarak PSG’nin oyuncusu olmuştum. İlk sezonumda ligin en iyi 3. golcüsü olarak seçildim. 110 maça çıktım, PSG formasıyla ve 30 gol attım. Hala gittiğimde PSG taraftarları bana inanılmaz bir sevgi besliyor. Ben sahada çok mücadele eden bir yapıya sahiptim. Taraftarlar da bunun bilincinde oldukları için bana hep sevgi gösterisinde bulundular. Şu anda bile her gittiğimde kulüp ve taraftarla inanılmaz bir bağımız var. Hala formalarımın satıldığı görmek bile mutluluk verici, inanılmaz bir duygu. İmkanım oldukça maçlarını izlemeye gidiyorum ve davet de ediyorlar. Zaten şu an hocaları aynı zamanda benim de eski hocam, kendisini çok iyi tanıyorum. Aynı zamanda kulübü elçisi durumdayım ve bir anlamda onlar için çalışmaya devam ediyorum diyebilirim. Fransa’da toplamda 92 gole imza atmıştım ve gittiğim takımlarda da iyi sezonlar geçirdim.

- Türkiye'de çeşitli takımlarda forma giydin. Özellikle Antalya'da gösterdiğin performans sonrası Fenerbahçe'ye transfer oldun. Bu süreç nasıl gelişti?

O dönemde Antalyaspor ile iyi bir sezon geçirmiştim. Bülent Korkmaz hocam da beni sahada oldukça verimli kullandı. Transfer döneminin bitmesine son 2 gün vardı ve ben Antalyaspor’la anlaşacaktım. O dönemde beni isteyen takımlardan biri de Galatasaray’dı. Bir ay öncesinden aslında Galatasaray’la konuşmuştum ama onlar Falcao’yu transfer ediyorlardı.

Sonrasında Antalyaspor’la yeniden anlaşmıştım, tam 2 gün kala Fenerbahçe’den telefon geldi. Hemen “Evet” dedim. Düşünmedim bile açıkçası. Fenerbahçe bana göre belki son 10 yılda başarısız gibi gözükse de, gelecek 10 yılda Fenerbahçe başarıyı yakalayacaktır. Fenerbahçe gerçekten çok büyük bir kulüp. Öncelikle her yer tanınıyor. Fenerbahçe gibi bir kulüp beni istese ben nasıl kabul edemem yani. Oradaki insanlar cidden çok cana yakın ve iyi insanlar. Kaybettiğimizde herkes üzülüyor, kazandığımızda herkes seviniyordu. Fenerbahçe bana PSG’yi anımsatıyor. Stadyumda inanılmaz bir atmosfer oluyor. Mesela benim oğlum 10 yaşında, Fransa’da okula gidiyor ama herkese Fenerbahçeli olduğunu söylüyor. Bana hayatında Fenerbahçe’deki gibi atmosfer görmediğini söylüyor.

- Fenerbahçe'de beklediğin forma şansını bulamadın. Sence o dönem ters giden durum ne oldu senin adınıza?

Ben o zaman Antalyaspor’dan Başakşehir’e kiralıktan dönmüştüm. Okan Buruk hocam beni takımda istiyordu ama yönetim beni istemiyordu. Ben bir ay boyunca amatör futbolcu gibi Balat tarafındaki tesislere gidip çalışıyordum. Yani A Milli Takım’da da forma giymiş oyuncuyu unutmuşlar, amatör futbolcu gibi antrenman yapmaya gönderiyorlardı. Saat sabah 10’da ve akşam 4’te iki idman ayarlanıyordu her gün. Ancak idmanları bir dakika kaçırırsam büyük cezalar bekliyordu beni. Ben bir ay boyunca buna dayandım.

Bu durum maalesef beni Fenerbahçe’ye gelmeden önce form kaybı yaşamama neden oldu. Öncelikle yalnız çalışıyordum. Benim onlara verdiğim değeri, onlar bana vermedi. Aslında Başakşehir çok güzel bir kulüp, güzel de yönetiliyor ama bana neden öyle yapıldı anlamadım. 33 yaşında bu durumu yaşamak, bende hayal kırıklığı yarattı resmen. Sonuçta ben PSG forması giymiş, gol kralı olmuş, milli takım forması giymiş ve kariyeri dolu biriyim.

Bu nedenden dolayı ben Fenerbahçe’ye 2-3 ay formsuz geldim. O dönemde de Vedat Muriç çok iyi gidiyordu ama ben ona daha çok yardımcı olmalıydım. Vedat Muriç tek başına götürüyordu takımı. Ben geç katılınca takıma katkı vermekte zorlandım. Bunu üzülerek de söylüyorum, Başakşehir bana yanlış yaptı. Takımla o dönem idmana çıksaydım daha farklı olabilirdi. Yani düşünün; bir sezon öncesi Antalyaspor’la toplamda 20 gol atmıştım.

- Şu an Türk futbolunda en beğendiğin isim hangisi?

Çok gururla izlediğim Hakan Çalhanoğlu var. Hakan bazı zamanlar eleştiriliyor. Özellikle de milli takımda ama bakıldığında oyuna ciddi etki edebiliyor. Bana göre bizim milli takımımızın kadrosu da hocası da çok iyi. Biraz daha Enes Ünal’a şans vermemiz lazım. Onu da beğenerek takip ediyorum. Forvetlere öncelikle güven vermeniz lazım. Enes kulübünde goller üstüne goller atıyor ama milli takıma gelince 45 dakika oynuyor, ardından 2-3 maç oynamıyor. Futbolcu böyle bir durumda güven alamaz ki. Bir forvet olarak her şeyi yapabiliyor ve ona güvenmemiz lazım.

- Avrupa'da üst düzey futbol oynamış biri olarak Türk futbolculara ne tavsiye vermek istersin?

Avrupa’da ligler cidden zorlu. Bizim de kaliteli bir ligimiz var aslında. Avrupa’da oynayan futbolcularımızın fazlalığı bizim Milli Takımımız’ı daha güçlü hale getirecektir. Aslında şu anda çok önemli kulüplerde oynayan Türk futbolcularımız var. Belki de bizim Euro 2008 başarımız bundan dolayıydı. Avrupa’da oynayan çok futbolcumuz vardı o dönemde. Nihat, Hamit, Halil…

- En unutamadığın gollerin?

Bosna Hersek’e A Milli Takım’la attığım ilk gol. Sochaux ile A takımda attığım ilk gol. PSG ile attığım ilk gol… Bu golleri asla unutamam.

36 yaşındaki eski milli futbolcu kariyerinde Paris Saint-Germain ile 30, FC Sochaux-Montbéliard ile 25, Saint-Étienne ile 21, Rennes ile 18, Karagümrük ile 3, Antalyaspor ile 14, Metz ile 6, Başakşehir ile 6, Fenerbahçe ile 4 Guingamp ile 4  ve Kocaelispor ile 1 gol kaydetti.