Türk Futbolu babasız kaldı

Futbolumuzun son Babası da gitti. 

Hakkı Yeten ve Gündüz Kılıç'la birlikte futbolumuz üç babasından bir tanesi olan Recep Adanır aramızdan ayrıldı. Toprağı bol olsun.

"Türk futbolunda üç tane Baba var. Biri Baba Hakkı, biri Baba Gündüz, biri de benim. Bir ben kaldım. Ben de gidersem Türk futbolu Baba'sız kalacak"  diyordu. Gitti ve Türk futbolu Babasız kaldı.  

BÜYÜK KARAKTERLER 

Babaların Türk futbolundaki ağırlığı tek başına çok iyi birer sporcu olmalarından kaynaklanmıyordu; fakat aynı zamanda onlar büyük bir karakterdi. Saygı duyulan, örnek alınan kişilerdi. 

Rakibine saygıyı temel düstur olarak almalarıydı, onları Baba yapan. Rakibe saygı duydular, saygıyı duymayı öğrettiler. 

SAYGI

Futbolun sadece kendi meziyetlerine dayanan bir başarı sporu olmadığını, bir ekip olarak başarılı olunabileceğini anlattılar. Centilmenlerdi. Onların kişiliğinde centilmen olmayı, rakibe ve takım arkadaşına saygı duymanın asıl başarı olduğunu gördü Türk futbolu. 

Futbolun paraya boğulmadığı dönemlerde, balçık sahalarda gülle kadar ağır kramponları bir görsel sanatçı estetiği içerisinde taşıdıkları için hayranlık uyandırdılar. Öğretici ve paylaşımcı oldular. Bu nedenle sonsuza kadar Türk futbolunun saygın isimleri olarak kalacaklar. 

"Hakkı Yeten’le Beşiktaş’ta, Gündüz Kılıç’la Galatasaray’da beraber olduk. Allah ikisine de rahmet eylesin. Hakkı ağabeyin futbolu da insanlığı da en üst seviyedeydi. Gündüz ağabey de Hakkı ağabey de bizim yaşıtımız olmadığı için arkadaş gibi değildik. Saygımızdan rahat konuşamazdık.

Bize futbolun bir terbiye olduğunu söylerlerdi. “Üzerinizde taşıdığınız formayı saha dışında da onurla taşıyın, o formayı yüceltecek olan sizlersiniz” derlerdi. Bütün hayatım kendimi kontrol ederek geçti."

Baba Recep bütün hayatını kontrol ederek geçirmişti. Sanırım bu özelliğini anlayabilecek pek nadir insanlardanım. Kendisiyle çok defa söyleşi yaptım. Kaçta ve nerede randevulaşmışsak Baba Recep hep zamanında oradaydı.  

BEŞİKTAŞ VE GALATASARAY

Çok sevdiği Beşiktaş'tan istemeden ayrıldı. Bugün futbolun kronik hastalıklarından bir tanesi haline gelen, futbolun üzerinden iktidar sahibi olmaya çalışanların mağduru olmuştu.  Küstü, futbolu bırakma aşamasına geldi.  Fakat bir başka Baba, bir Galatasaray efsanesi Gündüz Kılıç geldi ve ondan Galatasaray adına oynamasını istedi.  

Dönemin yöneticilerinden Enver Kaya, ondan kaptanlığı almak istemiş, Baba Recep ise rütbeleri sökülmüş bir subay olmaktansa Beşiktaş ayrılmayı tercih etmişti. Ve Baba Gündüz'ün çağrısıyla Galatasaray'a gitmiş, kulüp tarihinin en özel şampiyonluklarından bir tanesine imza atanlardan olmuştu.  

Bir başka futbol efsanesi Metin Oktay çok iyi arkadaşıydı:  "Bir gün Metin geldi, 'Baba senden bir şey isteyeceğim' dedi. Bir yarış yaptık. Topu atacağı yeri söyleyerek 5'er atış yaptık. Ben kazandım. Elimi öpüp, 'Baba sen  çok büyüksün' dedi. Ama Metin de çok büyüktü."

BABALARIN TARİHİNE BAKMAK 

Futbol öyküsü Ankaragücü'nde başlayan oradan Beşiktaş'a uzanan Galatasaray ve Karagümrük formalarını da giyen Baba Recep'in attığı her üç firikikten biri gol olurmuş. 1951'de Turgay Şeren'in "Berlin Panteri" unvanını aldığı, deplasmandaki 2-1'lik  Almanya galibiyetinde zaferin mimarlarından bir tanesi olmuştu.  

Galatasaray formasıyla Beşiktaş'a karşı çıktığı ilk maçta, "Baba Baba!" şeklinde kendisini çağıran iki takım taraftarından birine, Galatasaraylılara, selam verirken, ayaklarını gösterip, "Ayaklarım sizin için çalışıyor", Beşiktaş taraftarına de kalbini göstererek "Kalbim hep sizinle" diyen özü sözü doğru bir insandı Baba Recep. 

Zaten mert ve dürüst oldukları için Baba olmuşlardı. Karakterleri ve çok iyi sporcu olmaları, onları rakip takımlar için de saygın ve dokunulmaz bir yere koymuştu.  

Babalar, futbolu tıpkı çocukluk bahçelerimiz gibi alabildiğine zengin, renkli ve mutlu kılıyorlardı.  

Ben yaşım gereği onları izleme şansı elde edemedim; ama son Baba Recep Adanır'la tanışma, Babaların öykülerini dinleme şansı elde ettim. 

Ne acı... maalesef Türk futbolu son Babası'nı da kaybetti. Oysa futbol Babalarıyla daha güzel ve masumdu.